4460 & Murphy

Vandaag kwam Murphy op bezoek. Je kent hem wel. De onaangekondigde gast die de meest doordeweekse dag opvrolijkt met leuke fratsen en gênante situaties. Maar laat ons eerlijk zijn... Zo'n dingen zijn alleen grappig als ze andere mensen overkomen. Helaas dacht Murphy daar vandaag anders over.

Het begon al met een papercut toen ik 's ochtends mijn lunchpakketje klaarmaakte. Nu ja, papercut... Het was met een vel aluminiumfolie en geloof mij, dat is nog een graadje of 2-3 erger. Uiteraard niet aan de zijkant van een nutteloze vinger, maar pal in het midden van het topje van mijn pink. Ooit al eens proberen typen met een snee die over het hele topje gaat? Nee? Ik wel, geen aanrader. Leuke frats numéro 1!

Tegen een uur of 3 kreeg ik een dipje. Tijd voor een tasje koffie. Of beter gezegd een plastiek, instabiel, super-flexibel bekertje koffie. Het smaakte en even bedacht ik me dat het leven toch ook weer niet ZO slecht was. Het is maar wat je ervan maakt, niet? Positief denken en de neus vooruit. Peace, love and flowers everywhere baby! Tot er een half bekertje koffie zich een weg baande tussen de toetsen van mijn toetsenbord. Toegegeven, mijn collega had Murphy een beetje geholpen. Toegegeven, ik had het daar niet moeten zetten. Toegegeven, war, hate and smelly potpourri everywhere baby! Leuke frats numéro 2!

Dan slaat de klok 17:00 en mag je beschikken. Ik kwam buiten in de frisse polderlucht - ik werk op den boerenbuiten - en zag De Witte blinken in het zonnetje. Even ter verduidelijking, De Witte is mijn auto. Mensen die mij goed kennen, weten dat ik erg gesteld ben op hem. Sommige vriendinnen noemen hem ook bij naam in gesprekken. Om maar even aan te geven dat hij niet zomaar 'een auto' is. Helaas had hij vandaag een pact gesloten met de duivel. De duivel beter bekend als Murphy. Ik startte hem, geen probleem. Ik zette mijn handrem af, zette hem in achteruit, liet de ambriage los en.. De Witte bleef staan. Hij protesteerde en deed zijn best, maar de remmen zaten geblokkeerd. Daar stond ik dan. Gelukkig heeft een collega van mij de boel kunnen forceren zodat ik toch niet moest overnachten op een lege parking. Diagnose, 25 juli operatie en tot dan geen handrem opzetten. Leuke frats numéro 3!

Hoe ik mijn dag afgerond heb? In een hoekje.. In foetushouding.. Saying it will all be alright.. Some days!