Frunikki

Na bijna twee jaar samen te zijn met een ‘sjotter’, ga ik me even toeleggen op een intigrerend fenomeen, namelijk de voetbalvrouw.   Laat ik even uitleggen wat ik juist bedoel. Je kent ze wel. De kortgerokte dames met hoge hakken en dure handtas (sometimes mini-dog included) die langs de zijlijn staan te gapen als koeien naar een voorbij rijdende trein. Het spel op zich interesseert hen niet, maar zolang ze kunnen opvallen zijn ze tevreden. De bekendste Vlaamse voetbalvrouw is volgens mij Vanessa Hoefkens. Als je haar op Twitter volgt, dan weet je wat ik bedoel. *oeeehh, mijn man is voetballer bij Brugge..maar ik doe niets anders dan in bikini op de foto staan en Starbucks slurpen*   Mensen die mij kennen, weten dat ik alles behalve een voetbalvrouw ben. Ik ga in jeans, hoodie en platte laarzen of All Stars voetbal kijken. Ik ben eerder ‘one of the guys’ dan dat ik bij de vrouwen sta te keuvelen over kapotte vaatwassers en hoeveel het kost om gelnagels te laten zetten. Het z

Over een maand zijn De Vriend en ik twee jaar samen. Dat is natuurlijk leuk, maar op zich niet zo heel speciaal. Althans, voor ons toch niet. De laatste weken krijg ik echter steeds dezelfde vraag te horen. "Wanneer gaan jullie trouwen?" Blijkbaar begint op twee jaar samenzijn de huwelijksklok te tikken. alleen had ik dat zelf nog niet door..Wat vind ik eigenlijk van trouwen? Wel, ik ga eerlijk zijn. I get quite emotional als ik hoor dat mensen gaan trouwen. Een huwelijksaanzoek op TV? Krop in de keel. Een huwelijk in real life? Haal de zakdoek maar al boven. Het huwelijk tussen Edward en Bella in Breaking Dawn Part I? Potje janken all ceremony long. Dus ja, het doet me wel iets zo'n huwelijk. Alleen kan ik me niet voorstellen dat ik ooit zelf zal trouwen.   Voor mij is het namelijk geen must. Het is niet dat ik elke ochtend wakker word en naar De Vriend kijk in de hoop dat hij een ring van onder zijn kussen vandaan zal toveren. Toch zie ik me ooit wel getrouwd